Niet voor jezelf of voor je gezin kunnen zorgen. Het is een grote angst die vrouwen hebben over geld. Maar hoe zorg je dat je de belangrijke keuzes van je leven niet alleen vanuit je portemonnee maar ook vanuit je hart maakt?
Ruth werkte 16 jaar in de financiële wereld en kwam er door een bijna- burn out achter dat een big ass paycheck niet altijd leidt tot een droomleven. Ze besloot drastisch te veranderen en zei haar zekerheid gedag. Inmiddels leeft ze haar droom en vertelt ze op theWhyGirl bank hoe ze die angsten de baas werd. En hoe ze helder kreeg wat ze echt wilde doen.
Meer over Ruth en haar nieuwe onderneming vind je hierrrrrrrr
Wat gebeurt er als jij, gewapend met pen en papier (of gewoon met je laptop) op onderzoek gaat naar wat jou gelukkig maakt? Wat voor moois vloeit er uit je pen?
Vertel het Ruth en mij in de comments hieronder. En censureer jezelf niet!
13 comments
Rachel Knel
Hallo,
Ook ik heb 11 jaar in het bankwezen gewerkt maar ik wist al die tijd: er is nog iets waar ik goed in ben en waar ik blij van wordt en het is niet dit. Toen ik 33 was heb ik er voor gekozen om tijdens een re-organisatie iets anders te gaan doen. Bij een test bij Randstad kwam naar voren dat ik de kwaliteiten had om bv loopbaancoach of re-integratie adviseur te worden. En dat ben ik nu, 9 jaar later nog steeds. Inmiddels ook als ZZP-er. Als ik naar mezelf kijk en naar de mensen die ik begeleid (o.a. mensen die lang bij een bank hebben gewerkt) komt steeds dezelfde vraag naar boven: waarom moeten we eerst lichamelijke klachten en stress ervaren voordat we eens gaan kiezen voor datgene wat ons gelukkig maakt? Antwoorden zijn meestal: angst voor veranderingen, onzekerheid etc. Maar volgens mij ligt het probleem dieper. Gun je het jezelf wel om te kiezen voor jou? Mag je van jezelf kiezen voor datgene wat je gelukkig maakt? Hou je genoeg van jezelf om jezelf de good stuff of life te gunnen? Je bewuste “ik” wil van alles maar in je onbewuste houd je vaak vast aan patronen als: dat kun jij toch niet, jij bent niet goed genoeg, wie als dubbeltje is geboren wordt nooit een kwartje etc. Daar ligt (mijns inziens) vaak de kern van de problemen. Zelf sabotage is dit. Als je hiermee aan de slag gaat en jezelf omarmt en accepteert precies zoals je bent dan gaan dingen wonderbaarlijk snel veranderen. Maar het is een proces en je moet er ook echt iets voor doen.
Heel veel succes Ruth met alles wat je doet, en The Why Girl: Ik hoop dat je nog heel lang dit soort dingen blijft doen. I love it!
Fijne dag!
Rachel
theWhyGirl
Lieve Rachel,
Wat je zegt is helemaal waar. En wat mooi dat je hier je verhaal deelt. Ik denk dat het voor heel veel mensen herkenbaar is dat we maar over onze grenzen blijven gaan en ons daar pas bewust van worden op het moment dat ons lichaam niet lekker meer functioneert. Blij dat jij ook de stap heb durven maken om voor jezelf te beginnen. En dank voor het uitspreken van je lof voor theWhyGirl. Het plan is om hier nog jaren mee door te gaan (en uiteindelijk in allerlei landen WhyGirls te interviewen) dus stay tuned!
xZarayda
Ruth Groenhart
Rachel,
Mee eens. Onbewust denk ik dat vele mensen zoals ik toen, leven op de robot stand/automatische piloot. Niet voelen of denken maar simpelweg de veranwoordelijkheid nemen door te doen wat “verwacht”wordt. Niks mis mee toch, denk je dan als je daar middenin zit. Iedereen doet het tenslotte dus mij moet het ook lukken. En oh wee als je afwijkt van de standaarden in het ondernemen of in je denkwijze omtrent een baan. We vergeten zelf dat we elk uniek zijn. Ik ben ontzettend blij dat mensen zich dat steeds meer gaan realiseren, helaas soms als het bijna te laat is maar gelukkig geven steeds meer mensen gehoor aan het gevoel van ongenoegen in zichzelf ondanks ze “alles voor elkaar hebben”.
Bedankt dat jij daar mensen bij helpt. Dat is nou een Topbaan!
Warme groet,
Ruth
Kayleigh van den Hout
Ik zit middenin een zoektocht naar wat ik nu echt wil en waar ik gelukkig van word. Ik ben echt bezig om mezelf te leren kennen en heb even alles achter me gelaten. Dit filmpje bevestigt voor mij weer even dat het niet raar is wat ik doe, maar dat ik dit gewoon moest doen als een soort natuurkracht in mij die schreeuwt om gehoord te worden.
theWhyGirl
Kayleigh!
Wat fijn dat je herkenning en bevestiging uit het gesprek met Ruth haalt. Blijf je ding doen en hopelijk blijf je inspiratie halen uit theWhyGirl filmpjes. xZa
Ruth Groenhart
Kayleigh,
Wauw Wauw Wauw…..hier gaat het om. Jouw schat , jouw gift en talenten zitten binnenin jou. En je zult het ontdekken en vinden omdat je de zoektocht bent gestart. Wat mooi is, is dat je zult gaan ontdekken dat het totale plaatje er ook mee te maken heeft bijvoorbeeld jouw persoonlijkheid, jouw uiterlijk jouw zelfbeeld, enz.. Enjoy the ride and love yourself unconditionally.
Warme groet,
Ruth
Ruth Groenhart
Kayleigh,
Wauw Wauw Wauw…..hier gaat het om. Jouw schat , jouw gift en talenten zitten binnenin jou. En je zult het ontdekken en vinden omdat je de zoektocht bent gestart. Wat mooi is, is dat je zult gaan ontdekken dat het totale plaatje er ook mee te maken heeft bijvoorbeeld jouw persoonlijkheid, jouw uiterlijk jouw zelfbeeld, enz.. Enjoy the ride and love yourself unconditionally.
Dankjwel voor je mooi verhaal.
Warme groet,
Ruth
Mirjam
Ik werk voor een Afrikaanse gezondheidsorganisatie. In 2011 ontmoete ik in Kenia een 21 jarige Masaai vrouw. Zij vertelde over haar werk en hoe zij in haar gemeenschap het bestaande ritueel om van meisje naar vrouw te worden veranderde. Het ritueel blijft hetzelfde alleen de traditionele besnijdenis van het meisje is vervangen door een niet schadelijk onderdeel (een soort workshop). Deze vrouw maakte op mij een bijzondere indruk, vooral door de zichtbaar bijzondere plaats die ze had veroverd in haar gemeenschap. In 2012 is ze uitgenodigd voor TEDx Amsterdam waar ze, voor het eerst weg uit Kenia, een bijzondere speech gaf over dat ieder meisje de vrouw van haar dromen kan worden. Vorig jaar heeft ze Clinton ontmoet in NY. Inmiddels hebben er honderden meisjes in haar regio de ceremonie meegemaakt zonder te worden besneden. Dit zijn straks moeders die ook hun dochters kunnen beschermen, Persoonlijk vind ik het een van de meest bijzondere ervaringen omdat het aangeeft dat alles mogelijk is en een verandering begint met een eerste kleine maar gedurfde stap. Voor mij kan hier geen vette paycheck tegenop.
theWhyGirl
He Mirjam,
Wat een topverhaal en wat een bijzondere vrouw. Kan je het linkje van haar Tedx filmpje misschien posten hieronder? Ben inmiddels wel echt nieuwsgierig geworden!
Ruth Groenhart
Mirjam,
Jaaaaaa….. dit is weer zo’n prachtig voorbeeld van THE POWER OF ONE.
Geweldig gewoon. Hetgeen waar je je het meeste aan stoort in de maatschappij is vaak een roep om dat te gaan veranderen. I Love it!!
Thanks for sharing!
Warme groet,
Ruth
Peter
Mijn ervaring is: hoe meer je hebt, hoe meer zorgen je krijgt.
Ik zal dat eens demonstreren met een voorbeeldje. In de afgelopen 35 jaar dat ik in mijn huis woon bouwde mijn familie – die toen nog leefde – (logischerwijze) een verzameling op van spullen die je eigenlijk niet echt kwijt wilt. Ze kunnen nog van pas komen. Maar als de tand des tijds toeslaat en zelfs de rommelmarkt geen interesse heeft, dan moet je er over gaan denken het spul te dumpen. Dat gebeurde dus ook. Mijn hele zolder werd door een verhuisbedrijf via “Roos Regelt” leeg gehaald en in de container gekieperd. Zo verging het ook met mijn berghok: die heb ik zelf aangepakt.
Het gevoel daarna was onbeschrijflijk: het gevoel een molensteen, een last kwijt te zijn, was manifest aanwezig. Opluchting en het gevoel niets meer aan mijn ziel als loden last te voelen hangen waren onderdeel van mijn ‘bevrijdingsgevoel’. Raar maar waar: ook vlak na de Tweede Wereldoorlog hadden veel mensen dit gevoel ook. Velen waren bijna alles kwijt geraakt, maar ze voelden zich ook echt gelukkiger daardoor. Inderdaad denken we vaak dat we ongelukkiger worden als we minder hebben, maar dat werkt toch in de praktijk wat anders uit. Het is handig om geld te hebben (je kunt ook niet zonder), maar moet geen doel op zich zijn. Zo is het met het verzamelen van spulletjes ook.
Ik denk daarom echt dat mensen gelukkiger kunnen worden als ze minder materiële last bij zich dragen. Het maakt niet uit of het geld of goederen zijn. We zijn altijd geneigd om ons hart vast te ketenen (zoals Scrooge!) en daardoor het gevoel te krijgen alleen maar ‘geestelijk’ zwaarder te worden. Daar krijgt een mens alleen maar meer zorgen om.
Je mag het rustig weten: ik ben een stuk gelukkiger nu sinds mijn berghok en mijn zolder zijn uitgeruimd. En het verzamelen van spullen laat ik maar liever achterwege nu.
Met vriendelijke groet
Peter.
theWhyGirl
He Peter,
Dankjewel voor je openhartige verhaal. Wat leuk om op theWhyGirl naast de vrouwenverhalen ook een mooi mannenverhaal te zien. En mooi om te zien dat het loslaten van materialistische zaken je een gevoel van meer vrijheid geeft. Keep up the goods! Za
Ruth Groenhart
Peter,
Bedankt dat je deze mooie ervaring hebt willen delen. Het lijkt wel of deze maatschappij “dwingt” tot consumeren, verzamelen, en het hebben en nogmaals hebben van allerlei spullen en gadgets . Fijn te horen dat daarop teruggekomen wordt en dat content zijn met wat echt nodig is, bijdraagt tot het hebben van een verlichte geest!
Warme groet,
Ruth