In de WhyGirl Updates die je als WhyGirl VIP member elke week in je mailbox krijgt, in de online WhyGirl talkshow en hier op de blog laat ik mezelf helemaal zien. Met alles wat er goed gaat maar ook alles wat een uitdaging is. Mijn successen en mijn falen. Mijn superpowers en mijn tekortkomingen. Dingen waar ik trots op ben en dingen waar ik me soms een beetje voor schaam.
Toen ik paar jaar geleden mijn eigen bedrijf begon, maakte ik daar heel bewust een keuze in. Om mezelf echt te laten zien, met alles wat er is.
In mijn televisietijd ging dat anders. Als beginnend presentatrice kreeg ik vaak het advies van ‘mensen die er verstand van hadden’ om mezelf beter, sneller en soms oppervlakkiger voor te doen dan ik was. Dat zou goed vallen bij het grote publiek.
Op onzekere momenten luisterde ik niet naar mijn eigen intuïtie en volgde ik die adviezen op. En wanneer ik mezelf op dat soort momenten terugzag, baalde ik als een stekker en dacht ik; ‘gatver. Dit ben ik helemaal niet.’
Nu, een paar jaar later, ben ik blij dat ik dit meemaakte. Want toen ik voor mezelf begon, had ik daardoor maar een diepe wens: om overal en altijd, de hele tijd helemaal mezelf te zijn. Niet groter, kleiner, beter, schreeuweriger, knapper, slimmer of dommer dan ik ben. Gewoon mezelf. De hele freakin tijd. Gewoon omdat het kan.
Stel het je voor: ongegeneerd jezelf zijn bij je leidinggevende of je manager. Bij het team dat je aanstuurt. Bij je schoonfamilie. Je klanten. Je studenten. Je ouders en in je vriendengroep.
Eerlijk vertellen wat er goed gaat en net zo eerlijk zijn over de dingen die je niet lekker zitten. Je twijfels kunnen delen. Schaamteloos je allergrootste dromen hardop brainstormen. Soms superlekker gaan en soms struikelend falen.
Sinds ik met mezelf heb afgesproken dat ik alles van mezelf meebreng, de hele tijd, is er een enorme vrijheid in mijn leven ontstaan. Heb ik meer energie, veel meer plezier en veel meer succes.
Je kwetsbaar opstellen is niet altijd even makkelijk. Juist om die reden laat ik me inspireren door andere, bloed-eerlijke creatieve ondernemers. Zoals bijvoorbeeld Simone Levie.
Internet Rockster Simone Levie Simone is een van de meest kwetsbare ondernemers in NL. Ze deelt ontzettend veel van zichzelf met haar klanten en haar community. En ze is net zo eerlijk over haar zakelijke successen als over pijnlijke gebeurtenissen in haar familie.
Simone’s eerlijkheid is haar succes. Haar kwetsbaarheid haar kracht. Simone verdiende met haar online bedrijf in een jaar meer dan een half miljoen euro.
Wat die bloedeerlijke kwetsbaarheid en haar succes met elkaar te maken hebben, vertelt Simone deze week in theWhyGirl talkshow.
Hieronder kijk je de WhyGirl talkshow aflevering met Simone Levie
Naar aanleiding van Simone’s inspirerende verhaal, heb ik een vraag voor je. Hoe kwetsbaar durf jij te zijn op je werk, bij je klanten of naar je community?
Om je te helpen die vraag om te zetten in actie, maakte ik speciaal voor jou een gratis masterclass oefening waarmee je, zonder jezelf kleiner te maken of zonder jezelf te overschreeuwen, eerlijker en kwetsbaarder wordt.
Het gratis werkboek download je hier: {a1160ar12823}
En ik wil van je horen! Vertel me hieronder in de comments welke van de 3 verhalen je gaat delen met je mensen. Deel (een stukje) van dat verhaal hieronder. Ik ben benieuwd naar je ervaringen!
xZarayda
1 comments
Mariska
Hey Zarayda,
Mooi stukje van jou en Simone. Je eigen authentieke zelf laten zien is lang niet altijd makkelijk. Toevallig heb ik er zojuist een stukje over geschreven op Facebook. Misschien leuk als ik dat hier even copy/paste?
“Een les in omgaan met teleurstelling
Vorige week ben ik geïnterviewd voor de coverstory van “De Uitstraling”, een plaatselijke glossy in Son en Breugel. Enthousiast vertelde ik honderduit over mijn praktijk, en hoe ik kinderen, jongeren en hun ouders help, wat ik daarvoor allemaal inzet, en welke uitdagingen ik daarbij soms tegenkom. De journaliste wees me er al op, dat ze moest voorkomen dat haar artikel een advertorial voor mijn praktijk zou worden, want daar is het inwonerinterview uitdrukkelijk niet voor bedoeld. Bovendien zou ik moeten betalen als ik echt zou willen adverteren.
Maar wanneer adverteer je voor je praktijk? Is praten over werk waar je ontzettend gepassioneerd over bent reclame? Ik heb alleen verteld hoe ik mijn werk doe, en hoe ik het ervaar, testimonials van klanten heb ik niet genoemd. Een verhaal over bevlogen inwoner van Son en Breugel, die met hart en ziel haar passie leeft, door kinderen, jongeren en hun ouders te mogen begeleiden op hun levenspad, en door hen te helpen met het overwinnen van angsten of verwerken van negatieve ervaringen, dat is toch een coverstory die IEDEREEN wel zou willen lezen? Soms kun je zo opgaan in je enthousiasme, dat je last krijgt van tunnelvisie, zo bleek wel, toen ik vanmorgen mijn email opende.
Grote delen van het artikel waren afgekeurd door de redactie, omdat de teksten té wervend zouden zijn, en er een hoop verkapte reclame werd gemaakt voor mijn praktijk. Sterker nog, de focus van het artikel zou moeten komen te liggen op mijn werk als juriste bij het OM, omdat ik daar per week nog steeds de meeste uren doorbreng, en op mijn hobby’s en bezigheden buiten mijn werk. Het moest een persoonlijk interview worden, maar tegelijkertijd ook met een spannend randje, door lezers bekend te maken met mijn werk bij het OM.
En zo zat ik net, toch wel behoorlijk teleurgesteld, grote delen van het artikel te herschrijven, en moest een stuk over mijn werk als traumatherapeut, plaatsmaken voor mijn hobby’s. Het duurde even, voordat ik die omslag kon maken, en kon zien, dat het artikel wat nu geplaatst zal worden misschien niet exact de woorden en de toon bevat die ik van tevoren voor ogen had, maar wel authentiek is geworden. Het artikel gaat over mij als persoon, geeft een inkijkje in mijn leven en mijn interesses.
Als coach is het ontzettend belangrijk, dat je de juiste “klik” hebt met je cliënten, om snel de juiste stappen voorwaarts te kunnen zetten. Als mensen volgende week mijn artikel lezen, zien ze misschien niet als eerste Mariska Ruissen, de coach voor kinderen, jongeren én hun ouders, maar ze leren mij kennen als persoon. Ze kunnen lezen over mijn normen en waarden, mijn manier van leven, en over mijn wensen en dromen. Lezers kunnen dan zelf bedenken of mijn verhaal hen aanspreekt, of dat we op een totaal andere golflengte zitten. Als ik op die manier naar het artikel kijk, is het misschien nog wel waardevoller geworden, dan ik in eerste instantie had bedenken.
Juist door teleurstelling los te laten (en om te denken), kan er ruimte komen voor iets anders. In mijn geval, denk ik dat het artikel ruimte geeft voor écht contact tussen mij en alle inwoners van het prachtige dorp waarin ik woon. En écht contact zal vast een basis vormen voor veel mooie nieuwe ontmoetingen. En ik heb liever dat mensen mij uitkiezen als coach of therapeut omdat ze zich veilig voelen, of herkenning vinden bij mij als persoon, dan dat ze me uitsluitend beoordelen op mijn vaardigheden.
Door op die manier om te gaan met teleurstelling, is het juist een emotie die ruimte geeft, in plaats van een emotie die je beperkt.
Wat doe jij om met teleurstelling of tegenslag om te gaan?”
Is dit wat je bedoelt met je echte zelf laten zien?
Liefs, Mariska